انواع سازمان های مدیریت جمعی

پدیدآورندگان آثار ادبی و هنری از حقوق انحصاری متعددی نظیر حق تکثیر، حق پخش، حق عرضه و توزیع برخوردارند. رشد روزافزون فناوری های نوین ارتباطی موجب تسهیل استفاده های مجاز و غیر مجاز از آثار ادبی و هنری گردیده است و صاحبان آثار دیگر قادر به کنترل استفاده های مجاز یا غیر مجاز از آثارشان نیستند. در این شرایط سیستم مدیریت جمعی و سازمان های مدیریت جمعی بهترین ابزار برای حمایت از منافع پدیدآورندگان آثار و ذی نفعان حقوق هستند که به عنوان واسطه میان ایشان و مصرف کنندگان عمل می کنند. امروزه سه نوع سازمان مدیریت جمعی در کشورهای مختلف به فعالیت می پردازند. این سازمان ها بسته به حوزه فعالیت و حقوق تحت پوشش خود دارای روش ها و مکانیزم های گوناگونی هستند. نوع رایج این قبیل سازمان ها، «سازمان مدیریت جمعی سنتی» نام دارد. این سازمان ها به طور معمول از طرف اعضای خود بر سر نرخ ها و شرایط استفاده از آثار توسط کاربران مذاکره و مجوز صادر کرده و حق امتیازها را جمع آوری می کنند. دو نوع دیگر این سازمان ها، «مرکز تسویه حقوق» و «مکان واحد ارائه خدمات» است که در آن ها سازمان بیشتر به عنوان دلال و واسطه عمل کرده و تعرفه ها و شرایط استفاده از آثار توسط صاحبان آثار تعیین می شود.